کد مطلب:19705 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

آيا مي توان توسّل يا دعا را جايگزين مسئوليّت اجتماعي و ديني كرد ؟

دعا و توسّل نبايد باعث بي توجّهي به وظايف اجتماعي و ديني شود . دعا و توسّل به انسان قدرت بيشتري مي دهد تا بتواند به گونه اي بهتر از عهده انجام وظايف خود برآيد .
اين جهان ، جهان علل و اسباب است . تمام پديده هاي مادّي و معنوي اين جهان از رهگذر اسباب به وجود مي آيد . تكامل و سعادت انسان نيز يكي از همين پديده ها است . تنها از طريق دعا و توسّل و بدون توجّه به ديگر وظايف نمي توان به سعادت رسيد . انسان موجودي است ضعيف و نامحدود و در بسياري از موارد به خواسته هاي خود نمي رسد ؛ بنابراين ، نيازمند نيرويي ماوراي علل و اسباب طبيعي است تا به او قدرت روحي بيشتري دهد ؛ اين نيرو از طريق دعا و توسّل حاصل مي شود .
در بسياري از دعاها ، انسان مي آموزد كه تقاضاي عزم براي اقدامات مثبت مي نمايد مثل : « اللهم اني اسئلُك . . . عزائم مغفرتك ؛ خداوندا از تو تصميمهايي كه باعث بخشش تو شود ، خواهانم » و يا فرازهايي از دعاي كميل : خدايا قدرت ظاهري و باطني مرا براي خدمتت تقويت فرما !
{P - دعاي تعقيب نماز ظهر . P}